วันศุกร์ที่ 28 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557

Destiny of love ตอนที่ 8

Destiny of love ตอนที่ 8

Destiny of love
ตอนที่ 8 “ลูกศิษย์และอาจารย์


25 มิถุนายน 2556
8.30น.

ขับรถไปเองแน่นะจ๊ะวิว

นี่แน่ใจนะว่าหายแล้ว...ไปด้วยกันก็ได้หรอก

ผมขับรถไปเองดีแล้วครับ...ฉันไม่เป็นอะไรแล้วขอบใจนะที่เป็นห่วง

ใครว่าฉันเป็นห่วงกันเล่า...ไปกันเถอะค่ะพี่มิ้น

จร้าๆๆ...อ๊ะจะรีบดึงแขนพี่ไปไหนเล่า

มายกลัวเข้าเรียนสายค่ะ

แต่นี่--

“...”

(...พี่น้องคู่นี้เวลาเล่นกันแบบนี้ก็น่ารักดีแฮะ...ก็พี่สาวเรานี่เนอะ555+)

ทั้งพี่มิ้นและมายตอนนี้กำลังเดินตรงไปที่รถเก๋งคันสีขาวของพี่มิ้นโดยมีมายจูงแขงแขนพี่มิ้นไปแล้วพี่มิ้นก็ทำทีท่าขัดขืนนิดๆส่วนผมเกือบจะลืมกระเป๋าเงินเลยเดินขึ้นมาเอาที่ห้อง

พอขึ้นมาถึงห้องนอนตัวเองก็อดไม่ได้ที่จะดูแปลกตานิดหน่อยเพราะช่วง2-3วันมานี้ห้องผมดูสะอาดขึ้น(ไม่ใช่ว่าจะลกขนาดนั้นนะในตอนแรก)เพียงแต่ที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะมายคอยเข้ามาแวะเวียนเยี่ยมผมที่นอนป่วยจนแทบจะลุกไม่ไหวแล้วก็จัดการสภาพห้องของผมให้ดูเรียบร้อยขึ้น

หลังจากที่เอากระเป๋าเงินเสร็จผมก็ขับรถมุ่งตรงมาที่มหาลัยแถมในใจก็หวั่นๆเรื่องอาจารย์กิ่งอยากจะอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นเรื่องที่เข้าใจผิดหรือแม้แต่เรื่องระหว่างผมกับน้องสาวของเธอแล้วก็อยากจะไปหากันด้วยเพราะตอนนี้จะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้แต่เอาเข้าจริงๆตัวผมตอนนี้ก็แทบจะไม่มีความกล้าเหลือเลย

9.00 น.

ผมมาถึงมหาลัยก็ตรงมานั่งที่โต๊ะหน้าตึกตัวเดิมที่เคยนั่งประจำ...จะว่าไปโต๊ะตัวนี้ก็กลายเป็นโต๊ะที่ผมชอบแวะเวียนมานั่งประจำตั้งแต่ตอนที่ผมได้นั่งพูดคุยกับอาจารย์กิ่งตั้งแต่ครั้งนั้นแล้วก็ได้แล้วนับตั้งแต่นั้นผมก็เริ่มสนิทกับอาจารย์กิ่งมากขึ้นความสัมพันธ์ในเชิงลูกศิษย์กับอาจารย์ก็มีมากขึ้นตามไปด้วยถึงจะเป็นเวลาที่ยังไม่นานที่ได้พบกันแต่อาจารย์กิ่งก็ดูงดงามในหมู่นักเรียนที่รายล้อมมากแล้วถ้าบอกว่าผมเป็นคนเดียวที่ชื่นชมเธออยู่บอกได้เลยว่าผิดถนัดเพราะไม่ว่าใครในคณะเราไม่ว่าจะเป็นนักศึกษาหรืออาจารย์ด้วยกันก็ต่างชื่นชมเธอไม่ต่างจากผม...ผิดแต่ตอนนี้ผมได้ทำสิ่งที่ไม่สมควรลงไปแล้วและเป็นเรื่องที่ไม่สมควรเกิดกับขึ้นกับลูกศิษย์และอาจารย์เป็นความสัมพันธ์ต้องห้ามที่เป็นสิ่งที่ผิด...แต่เมื่อเป็นผมเองที่ได้เดินก้าวข้ามเส้นที่แบ่งแยกระหว่างคำว่าอาจารย์กับลูกศิษย์ไปแล้วผมเองก็จะรับผิดชอบทุกสิ่งที่ได้ทำ...

“...เฮ้ยไอ้วิว...มึงเห็นอาจารย์กิ่งบ้างเปล่าว่ะ?”

ระหว่างที่ผมกำลังนั่งคิดอะไรเพลินๆอยู่ไอ้โอมเพื่อนคณะเดียวกับผมมันก็เดินเข้ามาหาและถามถึงอาจารย์กิ่ง

ยังไม่เห็นเลย...มึงมีอะไรกับอาจารย์เค้าหล่ะ?”

เปล่าหรอกช่วงนี้ดูอาจารย์เค้าซึมๆกูกลัวเค้าไม่สบายจนไม่ได้มาสอน...เดี๋ยวกูไม่มีอาหารตา555+”

(เออ...เอาเข้าไปแต่ล่ะคน...แต่อาจารย์กิ่งดูซึมๆหรอ...ต้องเป็นเพราะ...)

“...เฮ้อพวกมึงนี่เนอะ

ทำไมใช้คำว่าพวกว่ะกูอยู่คนเดียวนะโว้ย

นั่นไงเดินมาข้างหลังมึงน่ะ...หื่นพอๆกัน

“...ทำอะไรกันอยู่ว่ะสหาย

กำลังคุยเรื่องอาจารย์กิ่งคนสวยอยู่แล้วมึงทำไมเพิ่งมาล่ะ?”

พูดถึงอาจารย์กิ่งหรอว่ะไอ้โอมกูเห็นเค้าจอดรถอยู่เมื่อกี้เดี๋ยวก็คงจะตามมา...เอ้าว่าไงหัวหน้าหายดีแล้วหรอว่ะ

(อาจารย์กิ่งกำลังมาหรือ?...เอาไงดีว่ะ...ยังไม่กล้าเจอหน้าเค้าเลย...ไอ้บ้าเอ้ยตอนแรกก็บอกจะ...นะ..นั่นเดินมาทางนี้แล้ว)

นั่นไง...อาจารย์กิ่งครับทางนี้ครับ

(ไอ้ห่าโอมมึงจะเรียกเค้ามาหาพระแสงอะไรว่ะ...กูยังไม่พร้อม)

อาจารย์กิ่งสุดสวยคร๊าบทางนี้ๆ

(เออไอ้นี่ก็อีกคน)

“...มาเร็วกันจังเลยนะจ๊ะ

ปกติน่ะคร๊าบอาจารย์...อาจารย์กิ่งยังสวยเหมือนทุกวันเลยนะคร๊าบ

มึงนี่เกินหน้าเกินแต่กูเลยนะไอ้ซิก..อ่าแฟ้มเอกสารที่อาจารย์ถือท่าทางจะหนักนะครับ...ให้ผมช่วยถือไปส่งดีไหม

(มึงก็ไม่ต่างจากไอ้ซิกหรอกไอ้โอมเอ้ย)

ไม่หนักหรอกจ่ะ...จริงด้วยใกล้จะได้เวลาแล้ว...อาจารย์ขอตัวขอตัวก่อนนะจ๊ะ

(อึ้ยหันมามองทางเราด้วย)

แหมๆๆ...อาจารย์กิ่งเดินไปโน่นแล้ว...แต่ไม่ว่าจะดูมุมไหนอาจารย์กิ่งก็สวยและดูดีว่ะ...นี่กูจะชอบอาจารย์กิ่งเค้าเข้าแล้วหรือเปล่าวะ--

มึงเลิกเพ้อฝันถึงนางฟ้าเถอะว่ะไอ้โอม...อาจารย์กิ่งนี่ว่าที่ภรรยากูเว้ย55+”

“555+ไอ้บ้ามึงก็เพ้อเหมือนกูแหละ

“555+...เออแล้วเมื่อกีไอ้วิวมึงไม่ทักอาจารย์กิ่งเค้าบ้างวะเค้าอุตส่าห์เดินเข้ามาหาเรา

(มึงเรียกเค้ามาเองนี่หว่า!)

ที่ไอ้โอมเพื่อนผมพูดไม่ผิดเลยในเรื่องความสวยและดูดีของเธอ...กริยาท่าทางไม่ว่าจะเป็นการพูดคุยการนั่งหรือแม้แต่ท่าทางการเดินสง่างามมากน่าตาก็รูปร่างก็สะสวยนี่คือสิ่งที่แสดงถึงตัวตนของอาจารย์กิ่งที่หลายคนต่างยอมรับ...ถึงอาจารย์กิ่งจะไม่ได้เป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดที่ผมเคยพบเจอแต่ความสวยของเธอก็อยู่ในระดับเดียวกับพี่มิ้นและแน่นอนว่า กันน้องสาวแท้ๆของเธอเองก็เช่นเดียวกัน

ตอนที่อาจารย์กิ่งเดินมาหาพวกเราที่โต๊ะที่ผมนั่งอยู่ผมไม่กล้าที่จะมองหน้าเธอตรงๆเลยจริงๆเพราะเกิดนึกถึงเรื่องในคืนนั้นขึ้นมาแต่ถึงผมอยากจะอธิบายอะไรต่อมิอะไรให้เธอได้รับรู้ก็ตาม แต่ดูแล้วตอนนี้ยังไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไหร่ไว้หาโอกาสคุยกันสองต่อสองแล้วกัน

(?...อาจารย์กิ่งมองมาจากชั้นสาม...มองมาทางนี้ด้วย)

“...เอ่อซิก-โอมเดี๋ยวกูมานะ

ไปไหนมึงวะเดี๋ยวก็ต้องย้ายตึกเรียนกันแล้ว

เออเดี๋ยวกูมา

“......................................................”

“......................................................”

(ถึงชั้นสามซักที...เหนื่อยวุ้ย!)

ผมเห็นอาจารย์กิ่งมองมาที่ผมแน่ๆแล้วก็เหมือนว่าจะรอผมอยู่ด้วยผมเลยรีบวิ่งขึ้นมาตอนแรกกะจะรอลิฟต์แต่ไม่มาสักทีผมเลยสับเท้าขึ้นบันได...พอมาถึงก็เจออาจารย์กิ่งยืนอยู่ที่ระเบียงก่อนจะถึงประตูห้อง...ผมรู้สึกว่าห้องนี้เค้าจะรวมตัวทำอะไรกันสักอย่างแต่ไม่ได้สนใจพอขึ้นมาถึงก็เรียกหาอาจารย์กิ่งทันที

“...เอ่อ...คือว่าอาจารย์กิ่งครับรอผมอยู่ใช่ไหม

“...”

อ่าววิวค่ะขึ้นมาทำอะไรชั้นนี้หรอ

(เบล!?)

คือว่าผมมีเรื่องจะคุยกับอาจารย์กิ่งนิดหน่อยน่ะครับ

กิ่งมาแล้วหรอ...มาช่วยพี่ตรงนี้นิดนึงสิจ๊ะ

(ออกมาจากห้องอีกคนแล้ว)

ได้ค่ะพี่วิ

(อะอ่าวเข้าห้องไปซะแล้ว...อาจารย์อยู่เต็มเลยวุ้ยเข้าไปก็ไม่ได้อีกอย่าง...)

เบลมาทำอะอยู่ที่นี่หรอครับ

พอดีอาจารย์เค้าวานให้ช่วยทำงานน่ะจ่ะ...นี่ก็ทำตั้งแต่เมื่อวานแล้วยังไม่เสร็จเลย

ท่าทางจะยุ่งกันน่าดูนะครับ....แล้วทำงานเหนื่อยไหมครับ

แค่นี้สบายมากจ่ะ...แล้ววิวหายดีแล้วหรอค่ะพักผ่อนอยู่บ้านอีกวันก็ได้นะค่ะช่วงนี้กิจกรรมก็ไม่ค่อยมีอะไร

ผมหายดีแล้วครับ

ดีแล้วจ่ะ...เป็น...

เป็น?”

เป็นห่วงนะค่ะ

ขะ..ขอบคุณครับ

“...งั้นเบลขอเข้าไปช่วยงานเค้าก่อนนะจ๊ะ...อ่าเกือบลืมวันเสาร์อาทิตย์นี้จะมีรับน้องนอกสถานที่นะค่ะ...วิวต้องไปให้ได้นะจ๊ะ

ที่ไหนหรอครับ

ทะเลจ่ะ...จะมีอะไรดีๆเกิดขึ้นอีกไม๊น๊า..คิคิ

ทะเล?...อะไรดีๆ?...ดะเดี๋ยวครับเบล

(หว๊าเข้าห้องไปแล้ว)

..........................................................................................

12.00 น.

เฮ้ยยๆๆ....เหม่อๆๆ...มัวทำอะไรอยู่วะไอ้วิวไปกินข้าวกัน

กูไม่ค่อยหิววะพวกมึงไปเถอะ

เออไปเถอะน่า

เร็วๆๆเชื่อกูดิ

เดี๋ยวๆๆพวกมึงจะดึงกูทำไมเนี่ย

...........................................................................................

กินที่โรงอาหารเรอะ...คนเยอะว่ะ

กูก็ไม่อยากกินที่นี่หลอกถ้าไม่มี-

โน่นๆๆนั่งอยู่โน่นหวานใจก็...ลุยเลยซิก

ดะ..เดี๋ยวๆ..ไอ้โอมอย่าบอกนะว่า-

โอกาสดีเลยนั่งอยู่คนเดียวด้วย

เดี๋ยวพวกมึงฟังกูก่อน-
...........................................................................................

(เออ...มาถึงจนได้...ดันกูมาจนได้นะพวกมึง)

“...?”

(อะไรเล่า...แล้วจะเอากูมาบังหน้าทำไม)

สะ..สวัสดีครับ

(เดี๋ยว...ทำไมพูดเหมือนจะมาจีบเค้าเลยล่ะ?)

สวัสดีคร๊าปอาจารย์

สวัสดีครับอาจารย์กินข้าวเที่ยงยังครับเนี่ย

(เออห่าเอ้ยแค่เข้ามาคุยกับอาจารย์พวกมึงสองคนจะทำตัวมีพิรุธทำไมฟ๊ะ)

ยังเลยจ่ะ...เพิ่งมาถึงเมื่อกี้เอง

ว๊า..พอดีเลยพวกเราก็เพิ่งมาถึงยังไม่ได้กินอะไรเลย...แถวนี้มีโต๊ะว่างๆบ้างเปล่าวะโอม

ไม่มีเลยวะไอ้ซิก...ดูท่าจะเต็มหมด

(หรออออ...)

นั่งก่อนสิพวกเธอ

อ่ะ...ขอบคุณคร๊าบอาจารย์สุดสวย

ขอบคุณครับ

(โต๊ะทางโน้นยัง..อะ..ฮ่ะ...เฮ้ยๆๆ)

นั่งสิไอ้วิวมัวยืนทำอะไรอยู่...มึงนั่งฝั่งเดียวกับอาจารย์กิ่งก็ได้

“...นั่งสิ..ไม่เป็นอะไรหรอก

“..ครับ

แล้วอาจารย์กิ่งสั่งอะไรหรือยังครับ

ยังเลยจ่ะ...อาจารย์มาถึงก็เห็นคนเยอะๆน่ะเลยมานั่งรอตรงนี้

คนเยอะจริงๆด้วยเนอะ...เอาแบบนี้ดีกว่าครับวันนี้อาจารย์จะเอาอะไรดีเดี๋ยวผมไปซื้อให้

จะดีเหรอจ๊ะ

ดีสิคร๊าปอาจารย์...อาจารย์เป็นผู้หญิงตัวเล็กๆจะให้ไปเบียดเสียดซื้อข้าวซื้อของกับพวกผู้ชายตัวใหญ่ๆได้ไงเดี๋ยวผมกับไอ้โอมจัดการให้

งั้นขอบใจนะจ๊ะ...อาจารย์เอาข้าวราดพริกแกงจ่ะ

รับทราบครับเดี๋ยวมื้อนี้ผมเลี้ยงเอง...มึงเอาอะไรวิว

“...เดี๋ยวกูไปด้วย

เฮ้ย..ไม่เป็นไรหรอกมึงเพิ่งหายป่วยไม่ใช่เรอะเดี๋ยวกูจัดการกับไอ้โอมเอง

“...เออๆงั้นเอาอะไรมาก็ได้

โอเคงั้นรอแปป...ไปเถอะโอม

“....”

“....”

(มันเดินไปซื้อกันตรงโน้นเลยวุ้ย)

“...ไม่สบายใจเพราะว่าเรื่องนั้นใช่ไหม

“?”

กิ่งขอพูดในฐานะอาจารย์นะ...บางทีเรื่องอะไรที่เกิดขึ้นอาจจะไม่ได้เลวร้ายอะไรขนาดนั้นก็ได้....เพียงแต่เธอกล้าที่จะยอมรับความจริงไหม...บางทีนั่นอาจจะเป็นสิ่งที่ผิดแต่ก็อาจจะไม่ใช่สิ่งที่ผิดทั้งหมด...สิ่งเหล่านั้นอยู่ที่เธอแล้ว..ว่าจะแก้ไขมันยังไง...บางทีบุคคลเหล่านั้นก็อาจที่กำลังรอคอยเธออยู่ก็ได้

อาจารย์...กิ่ง

“...”

ผมตัดสินใจไว้แล้วครับ...ถึงเรื่องนั้นจะเป็นความเข้าใจผิด...อาจจะรู้สึกผิด...แต่สำหรับผมแล้ว..ทั้งอาจารย์กิ่งและกัน....ผม...ผมจะ-

อาหารมาแล้วคร๊าปปปป

นี่ครับอาจารย์กิ่งข้าวกับน้ำ

“...ขอบคุณจ่ะ

...........................................................................................

12.30 น.

“...ได้เวลาแล้วอาจารย์ขอตัวก่อนนะจ๊ะ

คร๊าป...กลับดีๆนะอาจารย์

ให้พวกผมไปส่งดีไหมครับอาจารย์กิ่ง

ไม่เป็นไรหรอกจ่ะ...ไว้เจอกันใหม่นะจ๊ะ...อ่าจริงด้วยแล้วอย่าลืมการบ้านของอาจารย์ด้วยนะจ๊ะ

“...คร๊าป/ครับ

(การบ้านอะไร...เดี๋ยวค่อยถามพวกมันทีหลังก็ได้มั้ง)

“...แล้วพวกเราเอาไงต่อดีวะ..อาจารย์กิ่งสุดสวยเดินไปโน่นแล้ว

“...เออ...ซิก...โอม...เดี๋ยวกูมานะ

ไปไหนวะ?”

ห้องน้ำ

เออๆ

“...........................................”

“...........................................”

“...ทางนั้นมีห้องน้ำด้วยหรอว่ะ

จะไปมีได้ไงล่ะ

“...แล้วมันไปไหนของมันวะ

“....ซิก...มึงว่าสายตาที่อาจารย์กิ่งมองไอ้วิวมันแปลกๆไหม?”

ยังไงว่ะ

บอกไม่ถูกว่ะ...แต่ว่าแววตาเหมือนผู้หญิงกำลังมองผู้ชายที่ตัวเอง--

ว๊าวๆๆนี่มึงสังเกตว่าที่ภรรยากูขนาดนี้เชียวเหรอว่ะ555”

“555ไอ้บ้าก็บอกแล้วว่าคนนี้แม่ของลูกกู

เหรอ

“5555”

“...ความจริงกูก็สังเกตอาจารย์กิ่งเค้าอยู่เหมือนกันแหละ...แต่ไม่ว่าจะเป็นความรู้สึกแบบไหน...อีกไม่นานเราต้องได้รู้แน่...แต่กูว่านะ...

“...อะไร

ลูกศิษย์กับอาจารย์...

“?”

จะรักกันแบบชายหนุ่มหญิงสาวได้ไงเล่า555”

“...”

...................................................................

“...”

“....ดะ...เดี๋ยวครับอาจารย์

“?”

คือว่า...เรื่องนั้นอาจารย์ไม่โกรธผมแล้วใช่ไหมครับ

ในฐานะลูกศิษย์กับอาจารย์แล้วเรื่องนั้นมันมันเป็นเรื่องที่ไม่สมควรเกินขึ้น...เพราะฉะนั้นเธออย่าพูดถึงอีกเลย

แบบนี้ก็แสดงว่า-

ไม่!!!

เห????”

“...”

ดะ...เดี๋ยวๆ...ครับ

(ทำไมอาจารย์กิ่งถึงได้อยู่ๆก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาแบบนั้นล่ะ?)

ที่นี่คือมหาวิทยาลัยนะ...ลูกศิษย์กับอาจารย์ไม่สมควรทำแบบนี้

แต่ผม-

ต้องไปทำงานต่อแล้ว

ขอโทษครับ

“...”

(อะ...เมื่อกี้แค่จับมือเองนะ...เฮ้ยจริงด้วยตรงนี้มันกลางแจ้งเลยนี่หว่าแล้วคนก็เดินผ่านไปผ่านมาเยอะด้วย...ห่าวิวมึงทำอะไรไปว่ะ!!)

“...............................................................................”

“...............................................................................”

“....อ่าว...ไอ้พระเอกมาได้แล้วเรอะ

ไปไหนมาวะวิว

(ท่าทางเย็นชาแบบนั้นมันอะไรกันน่ะ?...ไม่เข้าใจอารมณ์ผู้หญิงจริงๆเลยแฮะ)

“....”

เฮ้ยๆ...เป็นไรของมึงวะ

ฮะๆ...เปล่าๆๆ

แล้วไปไหนมานานเลยมึง

เอ่อ...ตอนแรกกูก็ว่าจะไปเข้าห้องน้ำแหละแต่พอดีมีเรื่องเกี่ยวกับการบ้านที่อาจารย์กิ่งให้ไว้กูเลยไปถามเค้ามา

เฮ้ยๆๆอย่าคุยเรื่องเรียนเวลาพักสิว่ะ....มาคุยว่าพวกเราจะไปไหนกันต่อดีกว่า

ไม่รู้ว่ะ

งั้นไปขับรถเล่นแถวๆนี้กันหน่อยเปล่า

ที่ไหน?”

รอบๆมหาลัยนี่แหละนี่แค่บ่ายหนึ่งเองเหลืออีกตั้งชั่วโมงนึง...เวลาเหลือเฟือเว้ย

โห...มึงจะขับรถเล่นเป็นชั่วโมงเลยเรอะแดดก็แรง

เออน่าไม่ถึงขนาดนั้นหรอกไอ้วิวกูมีที่นั่งเล่น...มึงก็จะไปใช่ไหมไอ้โอม

เออ...ว่าไงก็ว่าตามกันกูก็เบื่อๆว่ะ

ว่าไงล่ะไอ้วิว

เออๆๆ

..........................................................................................................

หลังจากนั้นผมทั้งสามคนก็ออกจากโรงอาหารของมหาวิทยาลัยและขับรถเล่นกันโดยไอ้ซิกเป็นคนนำทางและไม่นานก็ถึงที่หมาย

“...ห่าซิก...พากูขับรถวนไปวนมาสุดท้ายก็มาจอดนั่งเล่นตรงนี้เนี่ยนะ

ตอนแรกผมก็คิดว่ามันจะพาไปที่ไหนแต่พอมันขับรถนำวนไปวนมาสุดท้ายก็แวะเข้ามาที่ตึกแพทย์(จะพาอ้อมไปอ้อมมาทำไมฟ่ะ)

พอมาถึงไอ้ซิกก็พาผมกับไอ้โอมมานั่งอยู่ตรงโต๊ะที่เค้าน่าจะจัดไว้ให้นั่งเล่นกันโดยไอ้โอมกับไอ้ซิกนั่งฝั่งเดียวกัน

เออน่า...กูก็อยากมาเจอหน้าหวานใจกูบ้างนี่หว่า

เฮ้อออ...มึงอยากเจอ...แต่กูไม่ค่อยอยากเลยว่ะ

ใครว่ะหวานใจมึง

ดาวคณะแพทย์โว้ยโอม...เดี๋ยวถ้าเจอกูจะชี้ให้ดู

“...สวยขนาดนั้นเลยเหรอว่ะวิว

ก็นะ...บอกไม่ถูกว่ะ

(เจอหน้ากันอยู่ทุกวันจะว่าสวยขนาดไหนเริ่มบอกไม่ถูกแล้วสิ...ก็พักนี้เจอแต่คนสวยๆแทบทุกวันเลยนี่หว่า)

วิว...อยู่ไหนว่ะ

กูจะรู้เรอะ...ยัยนั่นคงจะเรียนอยู่มั้ง

อุตส่าห์มารออยู่แถวๆลิฟต์เลยนะเว้ย

เออ...ถ้าออกมาก็คงเห็นแหละ

“.....”

“.....”

“......................................................................”

“......................................................................”

นานจังวะไอ้ซิก

ตอนนี้พวกเราก็นั่งอยู่ตรงนี้เกือบจะสิบนาทีได้แล้วแต่ยังไม่มีทีท่าว่าแม่ดาวคณะสุดสวยของไอ้ซิกมันจะโผล่มาเลย

เออนั้นดิ...วิวมึงโทรหามายให้กูหน่อยดิ

(ถ้าไม่เจอมึงจะไม่กลับใช่ไหมห่า)

เออๆ

“....”

“....อ่าว...พวกนาย...มาทำอะไรกันที่นี่หรอ

(อ่ะ...กำลังจะโทรไปเลย)

มาหามายแหละคร๊าบ...นี่เพื่อนผมชื่อโอม

สวัสดีครับ

เมื่อกี้ตอนที่ไอ้โอมเห็นมายเหมือนจะมองตาค้างนิดๆแฮะ...อ่าลืมบอกไปครับนี่เป็นครั้งแรกที่ไอ้โอมได้เจอมายคือว่าความจริงแล้วผมก็เพิ่งจะรู้จักโอมมันไม่นานนี้เอง

สวัสดีค่ะ

มายว่างอยู่หรือเปล่าคร๊าบนั่งคุยกับพวกเราก่อนได้ไหมคร๊าบ

ตอนนี้ก็ว่างอยู่นะมายกำลังรอพี่มิ้นมารับอยู่พอดีเลย

เธอจะมาเบียดชั้นทำไมเล่า

ก็จะนั่งด้วยขยับนิดสิ...แล้วกินยาหรือยัง

ก็บอกตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วว่าชั้นหายดีแล้ว

“...วิวกับมายดูสนิทกันจังเลยนะครับ

อ่าวไอ้โอมมึงไม่รู้เหรอนี่ไงแฟนไว้วิว

มึงนี่พูดให้โอมมันเข้าใจผิดดีเนอะ...แล้วเธอจะยิ่มแบบนั้นทำไมเล่า...ยัยนี่เป็นพี่สาว

พี่สาว?...มายดูจะอยู่ปีหนึ่งเหมือนพวกเราเลยนะ

ก็นะ

โอมมันดูเหมือนจะแปลกใจน่าดูที่มายเป็นพี่สาวผมแต่ก็นะถ้าจะพูดก็คือเป็นพี่สาวจริงๆแหละ...แต่เมื่อกี้ยัยนั่นจะมานั่งข้างๆผมทำไมก็ไม่รู้ทั้งๆที่ตรงอื่นก็ว่างตั้งเยอะแถมเอามือมาเกาะแขนผมด้วย

แล้วพวกนายตอนบ่ายนี้ไม่มีเรียนกันหรอ

มีคร๊าบ...เดี๋ยวบ่ายสองก็ต้องกลับไปเรียนล่ะกว่าจะเลิกก็คงสี่ถึงห้าโมง

แบบนี้นี่เอง

แล้วมายเห็นบอกจะกลับแล้วไม่มีเรียนแล้วหรอครับ

ค่ะ...วันนี้มีเรียนแค่ตอนเช้าน่ะ

เธอนี่รถตัวเองมีก็ไม่เอามาเนอะ...ถ้าเลิกก่อนจะได้ไม่ต้องรอพี่มิ้น

ก็ฉันขับไม่เก่งนี่

ก็บอกให้ฝึกขับบ่อยๆ

แล้วใครบอกจะสอนฉันล่ะ

(เออ...จริงด้วย...ลืมไปเลย)

“555+พี่น้องคู่นี้เอาอีกแล้ว

ชิส์

“...”

“...โอ้นั่น...พี่มิ้นคนสวยสวัสดีคร๊าบ

สวัสดีจ่ะ

เป็นไรหรอมาย

หมั่นไส้คนแถวนี้ค่ะพี่...เรากลับกันเถอะ

จ่ะๆๆ

พี่ไปก่อนนะจ๊ะ...วิวกินยาให้หมดด้วยนะจ๊ะถึงจะบอกว่าหายแล้วแต่ก็ควรจะกินยาที่หมอให้มาให้หมด

ครับ

“...กลับบ้านให้ตรงเวลาด้วยล่ะ...

“.............................................................................”

“...วิวพี่สาวมึงสวยชิบหายเลยว่ะ

นี่แหละไอ้โอมที่กูอยากให้เห็น

ถ้าจะพูดว่านางฟ้าก็คงไม่ผิดมั้งนี่...โดยเฉพาะพี่คนที่มาเมื่อกี้ถ้าเค้าเป็นดาวมหาลัยกูจะไม่แปลกใจเลย

(ก็ดีใจเหมือนกันนะที่มีพี่สาวสวย...แต่เพราะเค้าเป็นพี่สาวนี่แหละเลยรู้สึกอิจฉาคนอื่นที่สามารถที่จะรักพวกเธอแบบชายหนุ่มกับหญิงสาวได้)

ใช่เลยไอ้โอมพี่มิ้นสุดสวยนี่แหละดาวมหาลัยตัวจริงเลย...กูว่านะพี่มิ้นดูจะสวยกว่าดาวมหาลัยเราอีก...จริงไหมไอ้วิว

ก็นะ

(ถ้าพูดถึงความสวยนี่ต้องยกให้เธอคนนั้นที่เจอตอนเปิดเทอมแฮะ...แต่มายก็บอกเป็นญาติเรานี่...แล้วตอนนี้พวกเธอจะทำอะไรอยู่ที่ไหนนะ?)

“....”

แล้วนี่กี่โมงแล้วล่ะ?”

บ่ายสองสิบนาทีตายห่าแล้วสายแล้ว

ชิบหาย!!

เออรีบๆเลย

“.....”

หลังจากนั้นผมก็รีบออกจากตึกแพทย์เพราะเล่นนั่งเพลินจนเล่นเอาสายแต่ก็ยังดีที่ไปทันตอนอาจารย์เค้ากำลังเช็กชื่อพอดีเลยยังทัน....พอมาถึงพวกเราก็นั่งเรียนกันปกติแต่ตอนแรกจะเลิกประมาณสี่โมงแต่กลับเลิกก่อนเวลาเป็นชั่วโมงเลย

..........................................................................................................

15.00 น.

วันนี้เลิกเร็วว่ะไปไหนดีวะ

จะรู้เรอะ

งั้นไปนั่งเล่นหอกูก่อนไหมแดดยังแรงมึงคงยังไม่อยากกลับใช่ไหมไอ้วิว

ก็ได้

มึงล่ะไอ้โอม

ไปก็ไปกูก็ไม่ได้รีบ

เอองั้นเอาเป็น--

ตื๊ดดดดดดดดดด...

ว๊าว...น้องส้ม.โทรศัพท์มาได้จังหว่ะพอดีเลย...แปปนึงนะพวกมึง
“...น้องส้มไหนวะ

หมอนวดประจำตัวมันน่ะ

โฮ้...ไอ้บ้านี่เล่นซะหมอนวดติดขนาดนี้เลยเหรอวะ555”

สงสัยว่ะ...ปกติถ้าเป็นแค่หมอนวดกับลูกค้าแค่เสร็จงานก็แยกย้ายล่ะ...แต่นี่กูเห็นยังติดต่อกันทุกวันเลย

“555+ไอ้นี่มีคนให้นอนกอดทุกวันเลยอิจฉาเว้ย...แล้วมึงล่ะไอ้วิวไม่คิดจะหาแฟนมั่งเรอะ

(เฮ้อขนาดกูยังไม่มีแฟนกูยังสับรางแทบไม่ทันล่ะ)

“....”

เออนี่ไอ้วิว...มึงเคยได้ยินข่าวเรื่องน้องสาวของอาจารย์กิ่งไหม

“!!!...ทะ..ทำไมว่ะ

เห็นเค้าลือกันว่างามหยดย้อยไม่แพ้อาจารย์กิ่งเลยว่ะ...แถมเห็นเค้าพูดกันว่าเคยมามหาลัยเราด้วย...เออ!!!กูลืมไปได้ไงว่ะ...ต้องเป็นคนที่กูนั่งดูที่ระเบียงแน่เลย...ห่าเอ้ยน่าจะคิดได้ตั้งแต่ตอนนั้น

“...ใช่น่าจะแอะใจได้ตั้งแต่ตอนนั้น

คนพี่ก็สวย...คนน้องก็สวย...ฮึ้ย...อยากรู้ชิบหายทั้งสองคนยังเวอร์จิ้นกันอยู่รึเปล่าวะ

(...โธ่ไอ้เพื่อนเอ้ย...เพราะเรื่องนี้แหละเลยทำให้กูปวดหัว)

“...ไอ้วิว...ไอ้โอม

อือ...ว่าไงล่ะมึง

พวกมึงหอกูไม่ว่างแล้วว่ะ

โอโฮ่เอ้ย..นัดเด็กมาบริการถึงห้องเลยเหรอวะ555+”

ก็รู้ๆกันอยู่555+...แล้วจะเอาไงกันต่อ

ไม่รู้ว่ะกูก็ไม่มีที้ไปเหมือนกันก็คงจะกลับบ้านแหละ...มึงล่ะไอ้วิว
กูก็คงเหมือนมึงแหละ

เออ...งั้นแยกกันตรงนี้....แล้วเจอกันใหม่โว้ยย..

เร็วเลยนะมึงไอ้ซิก

งั้นก็แยกกันตรงนี้นะ

เออ

.....................................................................................................................................................................................................

15.15 น.

ผมแยกกับไอ้ซิกและไอ้โอมเสร็จก็กะจะขับรถกับบ้านเลยแต่คิดไปคิดมาถึงจะรีบกลับตอนนี้ก็ไม่มีอะไรทำอยู่ดีแถมแดดวันนี้ก็แรงมากด้วย...ผมเลยตัดสินใจแวะกลับเข้ามาที่มหาลัยและขับรถวนเข้ามาที่ห้องสมุดของมหาลัย...คิดว่าจะมาหานั่งตากแอร์ในนี้สักพัก
วันนี้ห้องสมุดมีคนมาใช้หนาตามากจนชั้นแรกดูเหมือนจะไม่มีที่นั่งแล้วผมเลยเดินต่อขึ้นมาที่ชั้นสองแต่ก็ดูจะมีคนเยอะอยู่พอสมควรแถมผมอยากอยู่เงียบๆด้วยเลยเดินต่อขึ้นมาที่ชั้นสามเลย

พอมาถึงชั้นนี้ก็แปลกใจนิดๆเพราะว่ามีเพียงผู้หญิงคนเดียวนั่งอยู่ตรงริมห้องฝั่งใกล้ๆหน้าต่างทั้งๆที่ชั้นแรกกับชั้นสองคนก็ค่อนข้างเยอะ

(...ผู้หญิงคนนั้นเหมือนเคยเห็นที่ไหนหรือเปล่า)

จะว่าไปแล้วผู้หญิงที่นั่งอยู่ฝั่งโน้นเหมือนผมจะเคยเห็นเธอมาก่อนหรือเปล่า...แต่จะเคยพบเคยเจอหรือไม่เรื่องนั้นก็ผ่านไปก่อนเพราะผมเพิ่งเหลือบไปเห็นโซฟายาวอีกทางและดูท่าน่าจะเอนกายนอนได้ด้วยแถมยังอยู่ห่างจากผู้หญิงคนนั้นมากพอสมควรจึงไม่เป็นการรบกวนเธอแน่ผมเลยหยิบหนังสือเล่มใหญ่ไปด้วยเล่มนึง
พอไปถึงผมก็เอนกายนอนแบบสบายสุดๆเพราะโซฟาตัวนี้ใหญ่และยาวพอที่จะนอนได้เกือบสองคน(แบบเบียดกันสุดๆ)แต่ดูจะอยู่ใกล้หน้าต่างและหันเข้าหาทางทิศตะวันตกมากไปหน่อยแบบนี้ถ้าตะวันคล้อยต่ำลงอีกแสงแดดน่าจะส่องมาถึง...แต่ตอนนี้แสงยังตกอยู่อีกไกล

ผมนอนอ่านหนังสือที่หยิบมาได้สักพักก็อดไม่ได้ที่จะมองผู้หญิงที่นั่งอยู่ฝั่งไกลๆทางโน้นเพราะตั้งแต่ผมเข้าทาจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่เห็นว่าเธอจะขยับตัวหรือเปลี่ยนกริยาท่าทางเลยจะว่าไปถ้ามีใครเข้ามาก็น่าจะรู้ตัวบ้างไม่ใช่หรือ?...แต่ก็นับว่าเธอคนนี้มีสมาธิสูงมากๆก็เธอเล่นนั่งอ่านหนังสือนิ่งจนมีแต่เส้นผมของเธอที่ขยับตามแรงลมจนปลิวไปปลิวมาเบาๆ

หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้ใส่ใจหรือสนใจเธอคนนั้นต่อแต่ก็ยังเก็บความสงสัยไว้ในใจเรื่องที่ว่าผมเคยเจอเธอมาก่อนหรือเปล่าแต่คิดดูแล้วเราอยู่มหาลัยเดียวกันก็อาจจะเคยเดินผ่านกันบ้างก็ได้แต่เรื่องนั้นจะเป็นยังไงก็คงต้องหยุดความคิดไว้ก่อนเพราะตอนนี้บรรยากาศดูเป็นใจให้พักสายตานอนหลับสักตื่นเหลือเกินแล้วถ้าผมนอนตรงนี้เธอคงไม่สนใจผมแน่...คิดได้แบบนั้นผมจึงค่อยๆวางหนังสือลงบนโต๊ะและจัดแจงตัวเองพร้อมกับหลับตาลงช้าๆ

............................................................................................................................................................................................
.....................................................................................................................................
.................................................................


13 ความคิดเห็น:

  1. ตัวหนังสืออาจจะดูแปลกๆหน่อยนะครับ พอดีอยู่นอกบ้านเลยใช้โทรศัพท์โพสต์ให้...เดี๋ยวอีกวัน-2วันจะแก้ไขให้นะครับ...ต้องขออภัยด้วยจริงๆ

    ตอบลบ
  2. ขอบคุณครับ ชอบตอนไอ้ซิกมันเพ้ออ่ะขำดี เพ้อได้โล่ ตกลงว่า อ.กิ่ง พาวิวไปเดทยังเนี่ย อาจยังใช่มั๊ยเพราะยังซึมๆ อยู่ ไหนจะเรื่องเคลียร์กับกันอีก แหม! วิวนี่ก็เสน่ห์เกิ้นเผลอแป๊ปจัดไปแล้ว 4 ถ้าจำไม่ผิดนะ ยังมีที่รอคิวอีกนะ หุหุ สับรางวุ่นเลยงานนี้ เอาจริงนะคนเดียวก็เอาใจไม่ถูกแระ เว้นแต่ทำได้เหมือนหนุ่มใหญ่อินเดียที่มีเมีย 30 กว่าคนอ่ะนะ ฮ่าๆ กว่าจะเวียนครบไข่เหี่ยวเลยทีเดียว

    ตอบลบ
  3. ไม่ระบุชื่อ2 ธันวาคม 2557 เวลา 10:22

    ชอบมากๆครับ ติดตามมาได้สักพักแล้ว ท่านเขียนได้น่าติดตามมากครับ

    ตอบลบ
  4. ติดตามอยู่ เมื่อไหร่ตอนต่อไปจะออกมาเสียที

    ตอบลบ
  5. ผมก็ติดตามอยู่นะครับ อยากรู้ว่าต่อไปจะเป็นยังไงบ้าง

    ตอบลบ
  6. รอครับ รอแล้วรอเล่าก็ยังไม่มา

    ตอบลบ
  7. รออยู่ครับอยากอ่านไวๆจัง เปิดดูทุกวันเลย

    ตอบลบ
  8. สุดยอดครับ และขอบคุณที่ไม่ทิ้งกัน

    ตอบลบ
  9. สบโอกาสแล้ววิว จัดเลย.. ขอบคุณครับ

    ตอบลบ
  10. อีก 50% มาละ ถือเป็นของขวัญส่งท้ายปีเลยแล้วกัน ว่าจะทวงอยู่แล้วเชียว ปีใหม่นี้ไปเที่ยวไหนรึเปล่าถ้าไปจับยัดเรื่องผ่านตามามั่งก็ได้ น่าจะโออยู่นะ ในเรื่องถึงเดือนไหนละลืมสังเกตให้วิวปรับความเข้าใจกับกันและกิ่งแล้วพาไปจัดหนัก2-1 แถวทางเหนือรับบรรยากาศดีๆ น่าจะฟินนะ หุหุ เจอกันปีหน้าครับ o(≧∇≦o)

    ตอบลบ
    คำตอบ
    1. สิ้นปีนี้ไม่น่าจะได้ไปไหนน่ะครับ ช่วงเดินทางผ่านพ้นไปแล้วก็น่าจะพักผ่อนอยู่บ้าน ส่วนในเนื้อเรื่องก็ยังไปไม่ถึงไหนเลยยังมีให้ติดตามอีกเยอะครับ แล้วก็ตอนนี้ก็กำลังจะปั้นตอนใหม่ให้ทันทีเลยแต่ก็ไม่แน่ใจนะครับว่าจะออกมาเร็วหรือช้าแค่ไหน

      ลบ
    2. ขอบคุณล่วงหน้าเลยครับ รอเสพอยู่ นานแค่ไหนก็จะรอขอแค่มาแล้วกัน (ปล.ยังไม่ถึงปีหน้าก็มาดักรอซะละ ฮ่าๆๆ)

      ลบ