Destiny of love ตอนที่
8
Destiny of love
ตอนที่ 8 “ลูกศิษย์และอาจารย์”
25 มิถุนายน 2556
8.30น.
“ขับรถไปเองแน่นะจ๊ะวิว”
“นี่แน่ใจนะว่าหายแล้ว...ไปด้วยกันก็ได้หรอก”
“ผมขับรถไปเองดีแล้วครับ...ฉันไม่เป็นอะไรแล้วขอบใจนะที่เป็นห่วง”
“ใครว่าฉันเป็นห่วงกันเล่า...ไปกันเถอะค่ะพี่มิ้น”
“จร้าๆๆ...อ๊ะจะรีบดึงแขนพี่ไปไหนเล่า”
“มายกลัวเข้าเรียนสายค่ะ”
“แต่นี่--”
“...”
(...พี่น้องคู่นี้เวลาเล่นกันแบบนี้ก็น่ารักดีแฮะ...ก็พี่สาวเรานี่เนอะ555+)
ทั้งพี่มิ้นและมายตอนนี้กำลังเดินตรงไปที่รถเก๋งคันสีขาวของพี่มิ้นโดยมีมายจูงแขงแขนพี่มิ้นไปแล้วพี่มิ้นก็ทำทีท่าขัดขืนนิดๆส่วนผมเกือบจะลืมกระเป๋าเงินเลยเดินขึ้นมาเอาที่ห้อง
พอขึ้นมาถึงห้องนอนตัวเองก็อดไม่ได้ที่จะดูแปลกตานิดหน่อยเพราะช่วง2-3วันมานี้ห้องผมดูสะอาดขึ้น(ไม่ใช่ว่าจะลกขนาดนั้นนะในตอนแรก)เพียงแต่ที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะมายคอยเข้ามาแวะเวียนเยี่ยมผมที่นอนป่วยจนแทบจะลุกไม่ไหวแล้วก็จัดการสภาพห้องของผมให้ดูเรียบร้อยขึ้น
หลังจากที่เอากระเป๋าเงินเสร็จผมก็ขับรถมุ่งตรงมาที่มหาลัยแถมในใจก็หวั่นๆเรื่องอาจารย์กิ่งอยากจะอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นเรื่องที่เข้าใจผิดหรือแม้แต่เรื่องระหว่างผมกับน้องสาวของเธอแล้วก็อยากจะไปหากันด้วยเพราะตอนนี้จะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้แต่เอาเข้าจริงๆตัวผมตอนนี้ก็แทบจะไม่มีความกล้าเหลือเลย
9.00 น.
ผมมาถึงมหาลัยก็ตรงมานั่งที่โต๊ะหน้าตึกตัวเดิมที่เคยนั่งประจำ...จะว่าไปโต๊ะตัวนี้ก็กลายเป็นโต๊ะที่ผมชอบแวะเวียนมานั่งประจำตั้งแต่ตอนที่ผมได้นั่งพูดคุยกับอาจารย์กิ่งตั้งแต่ครั้งนั้นแล้วก็ได้แล้วนับตั้งแต่นั้นผมก็เริ่มสนิทกับอาจารย์กิ่งมากขึ้นความสัมพันธ์ในเชิงลูกศิษย์กับอาจารย์ก็มีมากขึ้นตามไปด้วยถึงจะเป็นเวลาที่ยังไม่นานที่ได้พบกันแต่อาจารย์กิ่งก็ดูงดงามในหมู่นักเรียนที่รายล้อมมากแล้วถ้าบอกว่าผมเป็นคนเดียวที่ชื่นชมเธออยู่บอกได้เลยว่าผิดถนัดเพราะไม่ว่าใครในคณะเราไม่ว่าจะเป็นนักศึกษาหรืออาจารย์ด้วยกันก็ต่างชื่นชมเธอไม่ต่างจากผม...ผิดแต่ตอนนี้ผมได้ทำสิ่งที่ไม่สมควรลงไปแล้วและเป็นเรื่องที่ไม่สมควรเกิดกับขึ้นกับลูกศิษย์และอาจารย์เป็นความสัมพันธ์ต้องห้ามที่เป็นสิ่งที่ผิด...แต่เมื่อเป็นผมเองที่ได้เดินก้าวข้ามเส้นที่แบ่งแยกระหว่างคำว่าอาจารย์กับลูกศิษย์ไปแล้วผมเองก็จะรับผิดชอบทุกสิ่งที่ได้ทำ...
“...เฮ้ยไอ้วิว...มึงเห็นอาจารย์กิ่งบ้างเปล่าว่ะ?”
ระหว่างที่ผมกำลังนั่งคิดอะไรเพลินๆอยู่ไอ้โอมเพื่อนคณะเดียวกับผมมันก็เดินเข้ามาหาและถามถึงอาจารย์กิ่ง
“ยังไม่เห็นเลย...มึงมีอะไรกับอาจารย์เค้าหล่ะ?”
“เปล่าหรอกช่วงนี้ดูอาจารย์เค้าซึมๆกูกลัวเค้าไม่สบายจนไม่ได้มาสอน...เดี๋ยวกูไม่มีอาหารตา555+”
(เออ...เอาเข้าไปแต่ล่ะคน...แต่อาจารย์กิ่งดูซึมๆหรอ...ต้องเป็นเพราะ...)
“...เฮ้อพวกมึงนี่เนอะ”
“ทำไมใช้คำว่าพวกว่ะกูอยู่คนเดียวนะโว้ย”
“นั่นไงเดินมาข้างหลังมึงน่ะ...หื่นพอๆกัน”
“...ทำอะไรกันอยู่ว่ะสหาย”
“กำลังคุยเรื่องอาจารย์กิ่งคนสวยอยู่แล้วมึงทำไมเพิ่งมาล่ะ?”
“พูดถึงอาจารย์กิ่งหรอว่ะไอ้โอมกูเห็นเค้าจอดรถอยู่เมื่อกี้เดี๋ยวก็คงจะตามมา...เอ้าว่าไงหัวหน้าหายดีแล้วหรอว่ะ”
(อาจารย์กิ่งกำลังมาหรือ?...เอาไงดีว่ะ...ยังไม่กล้าเจอหน้าเค้าเลย...ไอ้บ้าเอ้ยตอนแรกก็บอกจะ...นะ..นั่นเดินมาทางนี้แล้ว)
“นั่นไง...อาจารย์กิ่งครับทางนี้ครับ”
(ไอ้ห่าโอมมึงจะเรียกเค้ามาหาพระแสงอะไรว่ะ...กูยังไม่พร้อม)
“อาจารย์กิ่งสุดสวยคร๊าบทางนี้ๆ”
(เออไอ้นี่ก็อีกคน)
“...มาเร็วกันจังเลยนะจ๊ะ”
“ปกติน่ะคร๊าบอาจารย์...อาจารย์กิ่งยังสวยเหมือนทุกวันเลยนะคร๊าบ”
“มึงนี่เกินหน้าเกินแต่กูเลยนะไอ้ซิก..อ่าแฟ้มเอกสารที่อาจารย์ถือท่าทางจะหนักนะครับ...ให้ผมช่วยถือไปส่งดีไหม”
(มึงก็ไม่ต่างจากไอ้ซิกหรอกไอ้โอมเอ้ย)
“ไม่หนักหรอกจ่ะ...จริงด้วยใกล้จะได้เวลาแล้ว...อาจารย์ขอตัวขอตัวก่อนนะจ๊ะ”
(อึ้ยหันมามองทางเราด้วย)
“แหมๆๆ...อาจารย์กิ่งเดินไปโน่นแล้ว...แต่ไม่ว่าจะดูมุมไหนอาจารย์กิ่งก็สวยและดูดีว่ะ...นี่กูจะชอบอาจารย์กิ่งเค้าเข้าแล้วหรือเปล่าวะ--”
“มึงเลิกเพ้อฝันถึงนางฟ้าเถอะว่ะไอ้โอม...อาจารย์กิ่งนี่ว่าที่ภรรยากูเว้ย55+”
“555+ไอ้บ้ามึงก็เพ้อเหมือนกูแหละ”
“555+...เออแล้วเมื่อกีไอ้วิวมึงไม่ทักอาจารย์กิ่งเค้าบ้างวะเค้าอุตส่าห์เดินเข้ามาหาเรา”
(มึงเรียกเค้ามาเองนี่หว่า!)
ที่ไอ้โอมเพื่อนผมพูดไม่ผิดเลยในเรื่องความสวยและดูดีของเธอ...กริยาท่าทางไม่ว่าจะเป็นการพูดคุยการนั่งหรือแม้แต่ท่าทางการเดินสง่างามมากน่าตาก็รูปร่างก็สะสวยนี่คือสิ่งที่แสดงถึงตัวตนของอาจารย์กิ่งที่หลายคนต่างยอมรับ...ถึงอาจารย์กิ่งจะไม่ได้เป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดที่ผมเคยพบเจอแต่ความสวยของเธอก็อยู่ในระดับเดียวกับพี่มิ้นและแน่นอนว่า กันน้องสาวแท้ๆของเธอเองก็เช่นเดียวกัน
ตอนที่อาจารย์กิ่งเดินมาหาพวกเราที่โต๊ะที่ผมนั่งอยู่ผมไม่กล้าที่จะมองหน้าเธอตรงๆเลยจริงๆเพราะเกิดนึกถึงเรื่องในคืนนั้นขึ้นมาแต่ถึงผมอยากจะอธิบายอะไรต่อมิอะไรให้เธอได้รับรู้ก็ตาม แต่ดูแล้วตอนนี้ยังไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไหร่ไว้หาโอกาสคุยกันสองต่อสองแล้วกัน
(?...อาจารย์กิ่งมองมาจากชั้นสาม...มองมาทางนี้ด้วย)
“...เอ่อซิก-โอมเดี๋ยวกูมานะ”
“ไปไหนมึงวะเดี๋ยวก็ต้องย้ายตึกเรียนกันแล้ว”
“เออเดี๋ยวกูมา”
“......................................................”
“......................................................”
(ถึงชั้นสามซักที...เหนื่อยวุ้ย!)
ผมเห็นอาจารย์กิ่งมองมาที่ผมแน่ๆแล้วก็เหมือนว่าจะรอผมอยู่ด้วยผมเลยรีบวิ่งขึ้นมาตอนแรกกะจะรอลิฟต์แต่ไม่มาสักทีผมเลยสับเท้าขึ้นบันได...พอมาถึงก็เจออาจารย์กิ่งยืนอยู่ที่ระเบียงก่อนจะถึงประตูห้อง...ผมรู้สึกว่าห้องนี้เค้าจะรวมตัวทำอะไรกันสักอย่างแต่ไม่ได้สนใจพอขึ้นมาถึงก็เรียกหาอาจารย์กิ่งทันที
“...เอ่อ...คือว่าอาจารย์กิ่งครับรอผมอยู่ใช่ไหม”
“...”
“อ่าววิวค่ะขึ้นมาทำอะไรชั้นนี้หรอ”
(เบล!?)
“คือว่าผมมีเรื่องจะคุยกับอาจารย์กิ่งนิดหน่อยน่ะครับ”
“กิ่งมาแล้วหรอ...มาช่วยพี่ตรงนี้นิดนึงสิจ๊ะ”
(ออกมาจากห้องอีกคนแล้ว)
“ได้ค่ะพี่วิ”
(อะอ่าวเข้าห้องไปซะแล้ว...อาจารย์อยู่เต็มเลยวุ้ยเข้าไปก็ไม่ได้อีกอย่าง...)
“เบลมาทำอะอยู่ที่นี่หรอครับ”
“พอดีอาจารย์เค้าวานให้ช่วยทำงานน่ะจ่ะ...นี่ก็ทำตั้งแต่เมื่อวานแล้วยังไม่เสร็จเลย”
“ท่าทางจะยุ่งกันน่าดูนะครับ....แล้วทำงานเหนื่อยไหมครับ”
“แค่นี้สบายมากจ่ะ...แล้ววิวหายดีแล้วหรอค่ะพักผ่อนอยู่บ้านอีกวันก็ได้นะค่ะช่วงนี้กิจกรรมก็ไม่ค่อยมีอะไร”
“ผมหายดีแล้วครับ”
“ดีแล้วจ่ะ...เป็น...”
“เป็น?”
“เป็นห่วงนะค่ะ”
“ขะ..ขอบคุณครับ”
“...งั้นเบลขอเข้าไปช่วยงานเค้าก่อนนะจ๊ะ...อ่าเกือบลืมวันเสาร์อาทิตย์นี้จะมีรับน้องนอกสถานที่นะค่ะ...วิวต้องไปให้ได้นะจ๊ะ”
“ที่ไหนหรอครับ”
“ทะเลจ่ะ...จะมีอะไรดีๆเกิดขึ้นอีกไม๊น๊า..คิคิ”
“ทะเล?...อะไรดีๆ?...ดะเดี๋ยวครับเบล”
(หว๊าเข้าห้องไปแล้ว)
..........................................................................................
12.00 น.
“เฮ้ยยๆๆ....เหม่อๆๆ...มัวทำอะไรอยู่วะไอ้วิวไปกินข้าวกัน”
“กูไม่ค่อยหิววะพวกมึงไปเถอะ”
“เออไปเถอะน่า”
“เร็วๆๆเชื่อกูดิ”
“เดี๋ยวๆๆพวกมึงจะดึงกูทำไมเนี่ย”
...........................................................................................
“กินที่โรงอาหารเรอะ...คนเยอะว่ะ”
“กูก็ไม่อยากกินที่นี่หลอกถ้าไม่มี-”
“โน่นๆๆนั่งอยู่โน่นหวานใจก็...ลุยเลยซิก”
“ดะ..เดี๋ยวๆ..ไอ้โอมอย่าบอกนะว่า-”
“โอกาสดีเลยนั่งอยู่คนเดียวด้วย”
“เดี๋ยวพวกมึงฟังกูก่อน-”
...........................................................................................
(เออ...มาถึงจนได้...ดันกูมาจนได้นะพวกมึง)
“...?”
(อะไรเล่า...แล้วจะเอากูมาบังหน้าทำไม)
“สะ..สวัสดีครับ”
(เดี๋ยว...ทำไมพูดเหมือนจะมาจีบเค้าเลยล่ะ?)
“สวัสดีคร๊าปอาจารย์”
“สวัสดีครับอาจารย์กินข้าวเที่ยงยังครับเนี่ย”
(เออห่าเอ้ยแค่เข้ามาคุยกับอาจารย์พวกมึงสองคนจะทำตัวมีพิรุธทำไมฟ๊ะ)
“ยังเลยจ่ะ...เพิ่งมาถึงเมื่อกี้เอง”
“ว๊า..พอดีเลยพวกเราก็เพิ่งมาถึงยังไม่ได้กินอะไรเลย...แถวนี้มีโต๊ะว่างๆบ้างเปล่าวะโอม”
“ไม่มีเลยวะไอ้ซิก...ดูท่าจะเต็มหมด”
(หรออออ...)
“นั่งก่อนสิพวกเธอ”
“อ่ะ...ขอบคุณคร๊าบอาจารย์สุดสวย”
“ขอบคุณครับ”
(โต๊ะทางโน้นยัง..อะ..ฮ่ะ...เฮ้ยๆๆ)
“นั่งสิไอ้วิวมัวยืนทำอะไรอยู่...มึงนั่งฝั่งเดียวกับอาจารย์กิ่งก็ได้”
“...นั่งสิ..ไม่เป็นอะไรหรอก”
“..ครับ”
“แล้วอาจารย์กิ่งสั่งอะไรหรือยังครับ”
“ยังเลยจ่ะ...อาจารย์มาถึงก็เห็นคนเยอะๆน่ะเลยมานั่งรอตรงนี้”
“คนเยอะจริงๆด้วยเนอะ...เอาแบบนี้ดีกว่าครับวันนี้อาจารย์จะเอาอะไรดีเดี๋ยวผมไปซื้อให้”
“จะดีเหรอจ๊ะ”
“ดีสิคร๊าปอาจารย์...อาจารย์เป็นผู้หญิงตัวเล็กๆจะให้ไปเบียดเสียดซื้อข้าวซื้อของกับพวกผู้ชายตัวใหญ่ๆได้ไงเดี๋ยวผมกับไอ้โอมจัดการให้”
“งั้นขอบใจนะจ๊ะ...อาจารย์เอาข้าวราดพริกแกงจ่ะ”
“รับทราบครับเดี๋ยวมื้อนี้ผมเลี้ยงเอง...มึงเอาอะไรวิว”
“...เดี๋ยวกูไปด้วย”
“เฮ้ย..ไม่เป็นไรหรอกมึงเพิ่งหายป่วยไม่ใช่เรอะเดี๋ยวกูจัดการกับไอ้โอมเอง”
“...เออๆงั้นเอาอะไรมาก็ได้”
“โอเคงั้นรอแปป...ไปเถอะโอม”
“....”
“....”
(มันเดินไปซื้อกันตรงโน้นเลยวุ้ย)
“...ไม่สบายใจเพราะว่าเรื่องนั้นใช่ไหม”
“?”
“กิ่งขอพูดในฐานะอาจารย์นะ...บางทีเรื่องอะไรที่เกิดขึ้นอาจจะไม่ได้เลวร้ายอะไรขนาดนั้นก็ได้....เพียงแต่เธอกล้าที่จะยอมรับความจริงไหม...บางทีนั่นอาจจะเป็นสิ่งที่ผิดแต่ก็อาจจะไม่ใช่สิ่งที่ผิดทั้งหมด...สิ่งเหล่านั้นอยู่ที่เธอแล้ว..ว่าจะแก้ไขมันยังไง...บางทีบุคคลเหล่านั้นก็อาจที่กำลังรอคอยเธออยู่ก็ได้”
“อาจารย์...กิ่ง”
“...”
“ผมตัดสินใจไว้แล้วครับ...ถึงเรื่องนั้นจะเป็นความเข้าใจผิด...อาจจะรู้สึกผิด...แต่สำหรับผมแล้ว..ทั้งอาจารย์กิ่งและกัน....ผม...ผมจะ-”
“อาหารมาแล้วคร๊าปปปป”
“นี่ครับอาจารย์กิ่งข้าวกับน้ำ”
“...ขอบคุณจ่ะ”
...........................................................................................
12.30 น.
“...ได้เวลาแล้วอาจารย์ขอตัวก่อนนะจ๊ะ”
“คร๊าป...กลับดีๆนะอาจารย์”
“ให้พวกผมไปส่งดีไหมครับอาจารย์กิ่ง”
“ไม่เป็นไรหรอกจ่ะ...ไว้เจอกันใหม่นะจ๊ะ...อ่าจริงด้วยแล้วอย่าลืมการบ้านของอาจารย์ด้วยนะจ๊ะ”
“...คร๊าป/ครับ”
(การบ้านอะไร...เดี๋ยวค่อยถามพวกมันทีหลังก็ได้มั้ง)
“...แล้วพวกเราเอาไงต่อดีวะ..อาจารย์กิ่งสุดสวยเดินไปโน่นแล้ว”
“...เออ...ซิก...โอม...เดี๋ยวกูมานะ”
“ไปไหนวะ?”
“ห้องน้ำ”
“เออๆ”
“...........................................”
“...........................................”
“...ทางนั้นมีห้องน้ำด้วยหรอว่ะ”
“จะไปมีได้ไงล่ะ”
“...แล้วมันไปไหนของมันวะ”
“....ซิก...มึงว่าสายตาที่อาจารย์กิ่งมองไอ้วิวมันแปลกๆไหม?”
“ยังไงว่ะ”
“บอกไม่ถูกว่ะ...แต่ว่าแววตาเหมือนผู้หญิงกำลังมองผู้ชายที่ตัวเอง--”
“ว๊าวๆๆนี่มึงสังเกตว่าที่ภรรยากูขนาดนี้เชียวเหรอว่ะ555”
“555ไอ้บ้าก็บอกแล้วว่าคนนี้แม่ของลูกกู”
“เหรอ”
“5555”
“...ความจริงกูก็สังเกตอาจารย์กิ่งเค้าอยู่เหมือนกันแหละ...แต่ไม่ว่าจะเป็นความรู้สึกแบบไหน...อีกไม่นานเราต้องได้รู้แน่...แต่กูว่านะ...”
“...อะไร”
“ลูกศิษย์กับอาจารย์...”
“?”
“จะรักกันแบบชายหนุ่มหญิงสาวได้ไงเล่า555”
“...”
...................................................................
“...”
“....ดะ...เดี๋ยวครับอาจารย์”
“?”
“คือว่า...เรื่องนั้นอาจารย์ไม่โกรธผมแล้วใช่ไหมครับ”
“ในฐานะลูกศิษย์กับอาจารย์แล้วเรื่องนั้นมันมันเป็นเรื่องที่ไม่สมควรเกินขึ้น...เพราะฉะนั้นเธออย่าพูดถึงอีกเลย”
“แบบนี้ก็แสดงว่า-”
“ไม่!!!”
“เห????”
“...”
“ดะ...เดี๋ยวๆ...ครับ”
(ทำไมอาจารย์กิ่งถึงได้อยู่ๆก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาแบบนั้นล่ะ?)
“ที่นี่คือมหาวิทยาลัยนะ...ลูกศิษย์กับอาจารย์ไม่สมควรทำแบบนี้”
“แต่ผม-”
“ต้องไปทำงานต่อแล้ว”
“ขอโทษครับ”
“...”
(อะ...เมื่อกี้แค่จับมือเองนะ...เฮ้ยจริงด้วยตรงนี้มันกลางแจ้งเลยนี่หว่าแล้วคนก็เดินผ่านไปผ่านมาเยอะด้วย...ห่าวิวมึงทำอะไรไปว่ะ!!)
“...............................................................................”
“...............................................................................”
“....อ่าว...ไอ้พระเอกมาได้แล้วเรอะ”
“ไปไหนมาวะวิว”
(ท่าทางเย็นชาแบบนั้นมันอะไรกันน่ะ?...ไม่เข้าใจอารมณ์ผู้หญิงจริงๆเลยแฮะ)
“....”
“เฮ้ยๆ...เป็นไรของมึงวะ”
“ฮะๆ...เปล่าๆๆ”
“แล้วไปไหนมานานเลยมึง”
“เอ่อ...ตอนแรกกูก็ว่าจะไปเข้าห้องน้ำแหละแต่พอดีมีเรื่องเกี่ยวกับการบ้านที่อาจารย์กิ่งให้ไว้กูเลยไปถามเค้ามา”
“เฮ้ยๆๆอย่าคุยเรื่องเรียนเวลาพักสิว่ะ....มาคุยว่าพวกเราจะไปไหนกันต่อดีกว่า”
“ไม่รู้ว่ะ”
“งั้นไปขับรถเล่นแถวๆนี้กันหน่อยเปล่า”
“ที่ไหน?”
“รอบๆมหาลัยนี่แหละนี่แค่บ่ายหนึ่งเองเหลืออีกตั้งชั่วโมงนึง...เวลาเหลือเฟือเว้ย”
“โห...มึงจะขับรถเล่นเป็นชั่วโมงเลยเรอะแดดก็แรง”
“เออน่าไม่ถึงขนาดนั้นหรอกไอ้วิวกูมีที่นั่งเล่น...มึงก็จะไปใช่ไหมไอ้โอม”
“เออ...ว่าไงก็ว่าตามกันกูก็เบื่อๆว่ะ”
“ว่าไงล่ะไอ้วิว”
“เออๆๆ”
..........................................................................................................
หลังจากนั้นผมทั้งสามคนก็ออกจากโรงอาหารของมหาวิทยาลัยและขับรถเล่นกันโดยไอ้ซิกเป็นคนนำทางและไม่นานก็ถึงที่หมาย
“...ห่าซิก...พากูขับรถวนไปวนมาสุดท้ายก็มาจอดนั่งเล่นตรงนี้เนี่ยนะ”
ตอนแรกผมก็คิดว่ามันจะพาไปที่ไหนแต่พอมันขับรถนำวนไปวนมาสุดท้ายก็แวะเข้ามาที่ตึกแพทย์(จะพาอ้อมไปอ้อมมาทำไมฟ่ะ)
พอมาถึงไอ้ซิกก็พาผมกับไอ้โอมมานั่งอยู่ตรงโต๊ะที่เค้าน่าจะจัดไว้ให้นั่งเล่นกันโดยไอ้โอมกับไอ้ซิกนั่งฝั่งเดียวกัน
“เออน่า...กูก็อยากมาเจอหน้าหวานใจกูบ้างนี่หว่า”
“เฮ้อออ...มึงอยากเจอ...แต่กูไม่ค่อยอยากเลยว่ะ”
“ใครว่ะหวานใจมึง”
“ดาวคณะแพทย์โว้ยโอม...เดี๋ยวถ้าเจอกูจะชี้ให้ดู”
“...สวยขนาดนั้นเลยเหรอว่ะวิว”
“ก็นะ...บอกไม่ถูกว่ะ”
(เจอหน้ากันอยู่ทุกวันจะว่าสวยขนาดไหนเริ่มบอกไม่ถูกแล้วสิ...ก็พักนี้เจอแต่คนสวยๆแทบทุกวันเลยนี่หว่า)
“วิว...อยู่ไหนว่ะ”
“กูจะรู้เรอะ...ยัยนั่นคงจะเรียนอยู่มั้ง”
“อุตส่าห์มารออยู่แถวๆลิฟต์เลยนะเว้ย”
“เออ...ถ้าออกมาก็คงเห็นแหละ”
“.....”
“.....”
“......................................................................”
“......................................................................”
“นานจังวะไอ้ซิก”
ตอนนี้พวกเราก็นั่งอยู่ตรงนี้เกือบจะสิบนาทีได้แล้วแต่ยังไม่มีทีท่าว่าแม่ดาวคณะสุดสวยของไอ้ซิกมันจะโผล่มาเลย
“เออนั้นดิ...วิวมึงโทรหามายให้กูหน่อยดิ”
(ถ้าไม่เจอมึงจะไม่กลับใช่ไหมห่า)
“เออๆ”
“....”
“....อ่าว...พวกนาย...มาทำอะไรกันที่นี่หรอ”
(อ่ะ...กำลังจะโทรไปเลย)
“มาหามายแหละคร๊าบ...นี่เพื่อนผมชื่อโอม”
“สวัสดีครับ”
เมื่อกี้ตอนที่ไอ้โอมเห็นมายเหมือนจะมองตาค้างนิดๆแฮะ...อ่าลืมบอกไปครับนี่เป็นครั้งแรกที่ไอ้โอมได้เจอมายคือว่าความจริงแล้วผมก็เพิ่งจะรู้จักโอมมันไม่นานนี้เอง
“สวัสดีค่ะ”
“มายว่างอยู่หรือเปล่าคร๊าบนั่งคุยกับพวกเราก่อนได้ไหมคร๊าบ”
“ตอนนี้ก็ว่างอยู่นะมายกำลังรอพี่มิ้นมารับอยู่พอดีเลย”
“เธอจะมาเบียดชั้นทำไมเล่า”
“ก็จะนั่งด้วยขยับนิดสิ...แล้วกินยาหรือยัง”
“ก็บอกตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วว่าชั้นหายดีแล้ว”
“...วิวกับมายดูสนิทกันจังเลยนะครับ”
“อ่าวไอ้โอมมึงไม่รู้เหรอนี่ไงแฟนไว้วิว”
“มึงนี่พูดให้โอมมันเข้าใจผิดดีเนอะ...แล้วเธอจะยิ่มแบบนั้นทำไมเล่า...ยัยนี่เป็นพี่สาว”
“พี่สาว?...มายดูจะอยู่ปีหนึ่งเหมือนพวกเราเลยนะ”
“ก็นะ”
โอมมันดูเหมือนจะแปลกใจน่าดูที่มายเป็นพี่สาวผมแต่ก็นะถ้าจะพูดก็คือเป็นพี่สาวจริงๆแหละ...แต่เมื่อกี้ยัยนั่นจะมานั่งข้างๆผมทำไมก็ไม่รู้ทั้งๆที่ตรงอื่นก็ว่างตั้งเยอะแถมเอามือมาเกาะแขนผมด้วย
“แล้วพวกนายตอนบ่ายนี้ไม่มีเรียนกันหรอ”
“มีคร๊าบ...เดี๋ยวบ่ายสองก็ต้องกลับไปเรียนล่ะกว่าจะเลิกก็คงสี่ถึงห้าโมง”
“แบบนี้นี่เอง”
“แล้วมายเห็นบอกจะกลับแล้วไม่มีเรียนแล้วหรอครับ”
“ค่ะ...วันนี้มีเรียนแค่ตอนเช้าน่ะ”
“เธอนี่รถตัวเองมีก็ไม่เอามาเนอะ...ถ้าเลิกก่อนจะได้ไม่ต้องรอพี่มิ้น”
“ก็ฉันขับไม่เก่งนี่”
“ก็บอกให้ฝึกขับบ่อยๆ”
“แล้วใครบอกจะสอนฉันล่ะ”
(เออ...จริงด้วย...ลืมไปเลย)
“555+พี่น้องคู่นี้เอาอีกแล้ว”
“ชิส์”
“...”
“...โอ้นั่น...พี่มิ้นคนสวยสวัสดีคร๊าบ”
“สวัสดีจ่ะ”
“เป็นไรหรอมาย”
“หมั่นไส้คนแถวนี้ค่ะพี่...เรากลับกันเถอะ”
“จ่ะๆๆ”
“พี่ไปก่อนนะจ๊ะ...วิวกินยาให้หมดด้วยนะจ๊ะถึงจะบอกว่าหายแล้วแต่ก็ควรจะกินยาที่หมอให้มาให้หมด”
“ครับ”
“...กลับบ้านให้ตรงเวลาด้วยล่ะ...”
“.............................................................................”
“...วิวพี่สาวมึงสวยชิบหายเลยว่ะ”
“นี่แหละไอ้โอมที่กูอยากให้เห็น”
“ถ้าจะพูดว่านางฟ้าก็คงไม่ผิดมั้งนี่...โดยเฉพาะพี่คนที่มาเมื่อกี้ถ้าเค้าเป็นดาวมหาลัยกูจะไม่แปลกใจเลย”
(ก็ดีใจเหมือนกันนะที่มีพี่สาวสวย...แต่เพราะเค้าเป็นพี่สาวนี่แหละเลยรู้สึกอิจฉาคนอื่นที่สามารถที่จะรักพวกเธอแบบชายหนุ่มกับหญิงสาวได้)
“ใช่เลยไอ้โอมพี่มิ้นสุดสวยนี่แหละดาวมหาลัยตัวจริงเลย...กูว่านะพี่มิ้นดูจะสวยกว่าดาวมหาลัยเราอีก...จริงไหมไอ้วิว”
“ก็นะ”
(ถ้าพูดถึงความสวยนี่ต้องยกให้เธอคนนั้นที่เจอตอนเปิดเทอมแฮะ...แต่มายก็บอกเป็นญาติเรานี่...แล้วตอนนี้พวกเธอจะทำอะไรอยู่ที่ไหนนะ?)
“....”
“แล้วนี่กี่โมงแล้วล่ะ?”
“บ่ายสองสิบนาทีตายห่าแล้วสายแล้ว”
“ชิบหาย!!”
“เออรีบๆเลย”
“.....”
หลังจากนั้นผมก็รีบออกจากตึกแพทย์เพราะเล่นนั่งเพลินจนเล่นเอาสายแต่ก็ยังดีที่ไปทันตอนอาจารย์เค้ากำลังเช็กชื่อพอดีเลยยังทัน....พอมาถึงพวกเราก็นั่งเรียนกันปกติแต่ตอนแรกจะเลิกประมาณสี่โมงแต่กลับเลิกก่อนเวลาเป็นชั่วโมงเลย
..........................................................................................................
15.00 น.
“วันนี้เลิกเร็วว่ะไปไหนดีวะ”
“จะรู้เรอะ”
“งั้นไปนั่งเล่นหอกูก่อนไหมแดดยังแรงมึงคงยังไม่อยากกลับใช่ไหมไอ้วิว”
“ก็ได้”
“มึงล่ะไอ้โอม”
“ไปก็ไปกูก็ไม่ได้รีบ”
“เอองั้นเอาเป็น--”
“ตื๊ดดดดดดดดดด...”
“ว๊าว...น้องส้ม.โทรศัพท์มาได้จังหว่ะพอดีเลย...แปปนึงนะพวกมึง”
“...น้องส้มไหนวะ”
“หมอนวดประจำตัวมันน่ะ”
“โฮ้...ไอ้บ้านี่เล่นซะหมอนวดติดขนาดนี้เลยเหรอวะ555”
“สงสัยว่ะ...ปกติถ้าเป็นแค่หมอนวดกับลูกค้าแค่เสร็จงานก็แยกย้ายล่ะ...แต่นี่กูเห็นยังติดต่อกันทุกวันเลย”
“555+ไอ้นี่มีคนให้นอนกอดทุกวันเลยอิจฉาเว้ย...แล้วมึงล่ะไอ้วิวไม่คิดจะหาแฟนมั่งเรอะ”
(เฮ้อขนาดกูยังไม่มีแฟนกูยังสับรางแทบไม่ทันล่ะ)
“....”
“เออนี่ไอ้วิว...มึงเคยได้ยินข่าวเรื่องน้องสาวของอาจารย์กิ่งไหม”
“!!!...ทะ..ทำไมว่ะ”
“เห็นเค้าลือกันว่างามหยดย้อยไม่แพ้อาจารย์กิ่งเลยว่ะ...แถมเห็นเค้าพูดกันว่าเคยมามหาลัยเราด้วย...เออ!!!กูลืมไปได้ไงว่ะ...ต้องเป็นคนที่กูนั่งดูที่ระเบียงแน่เลย...ห่าเอ้ยน่าจะคิดได้ตั้งแต่ตอนนั้น”
“...ใช่น่าจะแอะใจได้ตั้งแต่ตอนนั้น”
“คนพี่ก็สวย...คนน้องก็สวย...ฮึ้ย...อยากรู้ชิบหายทั้งสองคนยังเวอร์จิ้นกันอยู่รึเปล่าวะ”
(...โธ่ไอ้เพื่อนเอ้ย...เพราะเรื่องนี้แหละเลยทำให้กูปวดหัว)
“...ไอ้วิว...ไอ้โอม”
“อือ...ว่าไงล่ะมึง”
“พวกมึงหอกูไม่ว่างแล้วว่ะ”
“โอโฮ่เอ้ย..นัดเด็กมาบริการถึงห้องเลยเหรอวะ555+”
“ก็รู้ๆกันอยู่555+...แล้วจะเอาไงกันต่อ”
“ไม่รู้ว่ะกูก็ไม่มีที้ไปเหมือนกันก็คงจะกลับบ้านแหละ...มึงล่ะไอ้วิว”
“กูก็คงเหมือนมึงแหละ”
“เออ...งั้นแยกกันตรงนี้....แล้วเจอกันใหม่โว้ยย..”
“เร็วเลยนะมึงไอ้ซิก”
“งั้นก็แยกกันตรงนี้นะ”
“เออ”
.....................................................................................................................................................................................................
15.15 น.
ผมแยกกับไอ้ซิกและไอ้โอมเสร็จก็กะจะขับรถกับบ้านเลยแต่คิดไปคิดมาถึงจะรีบกลับตอนนี้ก็ไม่มีอะไรทำอยู่ดีแถมแดดวันนี้ก็แรงมากด้วย...ผมเลยตัดสินใจแวะกลับเข้ามาที่มหาลัยและขับรถวนเข้ามาที่ห้องสมุดของมหาลัย...คิดว่าจะมาหานั่งตากแอร์ในนี้สักพัก
วันนี้ห้องสมุดมีคนมาใช้หนาตามากจนชั้นแรกดูเหมือนจะไม่มีที่นั่งแล้วผมเลยเดินต่อขึ้นมาที่ชั้นสองแต่ก็ดูจะมีคนเยอะอยู่พอสมควรแถมผมอยากอยู่เงียบๆด้วยเลยเดินต่อขึ้นมาที่ชั้นสามเลย
พอมาถึงชั้นนี้ก็แปลกใจนิดๆเพราะว่ามีเพียงผู้หญิงคนเดียวนั่งอยู่ตรงริมห้องฝั่งใกล้ๆหน้าต่างทั้งๆที่ชั้นแรกกับชั้นสองคนก็ค่อนข้างเยอะ
(...ผู้หญิงคนนั้นเหมือนเคยเห็นที่ไหนหรือเปล่า)
จะว่าไปแล้วผู้หญิงที่นั่งอยู่ฝั่งโน้นเหมือนผมจะเคยเห็นเธอมาก่อนหรือเปล่า...แต่จะเคยพบเคยเจอหรือไม่เรื่องนั้นก็ผ่านไปก่อนเพราะผมเพิ่งเหลือบไปเห็นโซฟายาวอีกทางและดูท่าน่าจะเอนกายนอนได้ด้วยแถมยังอยู่ห่างจากผู้หญิงคนนั้นมากพอสมควรจึงไม่เป็นการรบกวนเธอแน่ผมเลยหยิบหนังสือเล่มใหญ่ไปด้วยเล่มนึง
พอไปถึงผมก็เอนกายนอนแบบสบายสุดๆเพราะโซฟาตัวนี้ใหญ่และยาวพอที่จะนอนได้เกือบสองคน(แบบเบียดกันสุดๆ)แต่ดูจะอยู่ใกล้หน้าต่างและหันเข้าหาทางทิศตะวันตกมากไปหน่อยแบบนี้ถ้าตะวันคล้อยต่ำลงอีกแสงแดดน่าจะส่องมาถึง...แต่ตอนนี้แสงยังตกอยู่อีกไกล
ผมนอนอ่านหนังสือที่หยิบมาได้สักพักก็อดไม่ได้ที่จะมองผู้หญิงที่นั่งอยู่ฝั่งไกลๆทางโน้นเพราะตั้งแต่ผมเข้าทาจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่เห็นว่าเธอจะขยับตัวหรือเปลี่ยนกริยาท่าทางเลยจะว่าไปถ้ามีใครเข้ามาก็น่าจะรู้ตัวบ้างไม่ใช่หรือ?...แต่ก็นับว่าเธอคนนี้มีสมาธิสูงมากๆก็เธอเล่นนั่งอ่านหนังสือนิ่งจนมีแต่เส้นผมของเธอที่ขยับตามแรงลมจนปลิวไปปลิวมาเบาๆ
หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้ใส่ใจหรือสนใจเธอคนนั้นต่อแต่ก็ยังเก็บความสงสัยไว้ในใจเรื่องที่ว่าผมเคยเจอเธอมาก่อนหรือเปล่าแต่คิดดูแล้วเราอยู่มหาลัยเดียวกันก็อาจจะเคยเดินผ่านกันบ้างก็ได้แต่เรื่องนั้นจะเป็นยังไงก็คงต้องหยุดความคิดไว้ก่อนเพราะตอนนี้บรรยากาศดูเป็นใจให้พักสายตานอนหลับสักตื่นเหลือเกินแล้วถ้าผมนอนตรงนี้เธอคงไม่สนใจผมแน่...คิดได้แบบนั้นผมจึงค่อยๆวางหนังสือลงบนโต๊ะและจัดแจงตัวเองพร้อมกับหลับตาลงช้าๆ
............................................................................................................................................................................................
.....................................................................................................................................
.................................................................
